Prawo kanoniczne (łac. Ius canonicum) – nazwa pochodzi od podstawowej jednostki redakcyjnej kościelnych aktów prawnych: kanonu – to zbiór norm prawnych określających funkcjonowanie Kościoła, prawa i obowiązki poszczególnych członków (duchownych i świeckich), sposób zarządzania Kościołem, jego strukturę, przestępstwa i kary za nie oraz elementarne przepisy liturgiczne. Prawo to, dla odróżnienia od prawa państwowego, często wymiennie nazywane jest prawem kościelnym. Co nie jest precyzyjne, gdyż Kodeks prawa kanonicznego [ czytaj ] jest „ustawą zasadniczą” Kościoła katolickiego, lecz poza nim istnieje wiele innych uregulowań określających m.in. np. kwestie duszpasterskie. Zarówno tych, które obowiązują w Kościele powszechnym, jak i obowiązujących w Kościołach partykularnych (lokalnych). Wskazując na problem identyfikacji [ czytaj ] należy wyjaśnić, że prawem „lokalnym” są postanowienia episkopatu (KEP) [ więcej ] i uregulowania wydawane przez biskupów diecezjalnych, w Polsce 41 diecezji. [ więcej ]
zapraszam do współpracy
